در حاشیه یکی از
مصاحبه هایم با مرحوم استاد احمد آرام به طور خودمانی نظرش را در باره طب
سنتی ایران و اینکه چرا به ذخایر عظیم داروهای گیاهی ایران بها داده نمی
شود و چرا پزشکان از تجویز داروهای گیاهی خودداری می کنند و فقط به هر
بیمار یک کیسه قرص و کپسول می دهند پرسیدم . استاد احمد آرام جواب داد :
دستهای دلال صنعت و پورسانت بگیر در کار است که نمی گذارد طب سنتی و
داروهای گیاهی ایران پیشرفت جهانی داشته باشد.
به نفع کارتلها و
تراستهای دارویی صهیونیستی و امپریالیستی نیست که داروهای گیاهی ایران و طب
سنتی ما رشد کند. و بعد این مثال را زد :
یک روز در ملاقاتی که با ژان
پیاژه در پاریس داشتم , ژان پیاژه از من (احمدآرام ) پرسید : شما در ایران
بچه را چگونه از شیر مادر می گیرید من گفتم : اول شما بفرمائید بچه را
چگونه از شیر مادر می گیرید تا من به شما بگویم در ایران چگونه این کار
انجام می پذیرد.
ژان پیاژه که از بزرگترین روانکاوان و روان شناسان
کودک در جهان بود و قریب 35 سال در باره روان شناسی کودک کار تحقیقاتی و
آزمایشگاهی کرده که فقط یک نمونه از کارهایش 5 جلد کتاب روان شناسی کودک
است و مدرس روان شناسی کودک در دانشگاه های معتبر جهان از جمله فرانسه ,
سوئیس , آلمان و انگلستان بوده شروع کرد به شرح , تفصیل , توضیح و تفسیر
فراوان در باره روشهای متعدد و راههای متفاوتی که روانکاوان و روان شناسان
در باره نحوه از شیرگرفتن بچه شرح داده اند. در باره نظریه « تئودواسیمون »
, « برت » و امثال ذلک گفت وگفت و گفت تا نوبت به من رسید. گفت : خوب !
حالا شما بفرمائید در ایران چه راه حلهایی برای اینکه بچه را از شیر مادر
بگیرید دارید. من جواب دادم : ما در ایران فقط یک راه حل داریم . که نه علم
روانکاوی آن را ارائه داده , نه علم روان شناسی و نه علم فلسفه تربیتی
کودک . تنها راه حل ما را مادربزرگها و گیاهان سنتی ایران ارائه داده اند و
آن این است که هرگاه زمان قطع شیر مادر از بچه فرا برسد , مادر چند قطره
صبر زرد به نوک سینه هایش می زند و در اولین تماس کودک با صبر زرد , بچه از
شیر گرفته می شود و دیگر سراغی از شیر مادر نمی گیرد.
حرف من مثل یک
پتک به سر ژان پیاژه فرود آمد و به شدت به فکر فرو رفت .همان جا از من قول
گرفت , در اولین فرصت گیاه صبر زرد را از ایران تهیه و به آدرسش در پاریس
ارسال کنم .
من (آرام ) در بازگشت به تهران در اولین فرصت گیاه صبر زرد
را از عطاری سر کوچه مان خریدم و به آدرس ژان پیاژه در پاریس پست کردم .
چندماه بعد یک بسته پستی از پاریس (ژان پیاژه ) به دستم رسید که حاوی یک
نامه تشکرآمیز و چند عدد قوطی 10 گرمی ژل صبر زرد بود .
به سبک و قد و
قواره قوطی های کوچک 10 گرمی روغن مار و روغن ویکس های هندی و پاکستانی .
او در فرانسه کارخانه داروی تولید ژل صبر زرد راتاسیس و به خط تولید
انداخته بود.
مقاله در رومه جمهوری اسلامی در 1358/02/02 نشر شده .
درباره این سایت